Long time no blog

Ahh, sorry lieve mensen.

Het is alweer een hele tijd geleden dat ik iets gepost heb, is misschien alleen maar goed want dat betekent dat ik het druk heb. Toch? Ja, of geen zin, dat kan natuurlijk ook nog.

Maar geloof mij, ik heb weer heeel wat te vertellen.

Ik eindigde vorige keer met Halloween he? Hmm oke, oké, what was next? Trouwens echt een tijd niks van me laten weten!!

Om even te beginnen, ik ben waarschijnlijk veel te lang bezig met het schrijven van deze blog, want met 2 handen typen lukt op dit moment niet echt. Vertel je er later meer over hoor, geen haast! #cliffhanger #hangtight #butnottootight

Na Halloween ben ik gewoon lekker aan het werk gegaan voor m’n stage bij Salem State University. Of ik nog steeds blij ben met de gemaakte keuze? JA! Echt men, ben me toch zoveel gelukkiger. Verder ben ik een aantal weken daarvoor ook begonnen met werken bij een Real estate bedrijf, RE/MAX. Meant to be? Ja, misschien wel. Ik werk hier als sales agent en verkoop allerlei verschillende mega Amerikaanse huizen enzo. Nee geintje, ik werk hier voornamelijk als receptioniste, ik heb de verantwoordelijkheid gekregen om het kantoor te openen en te sluiten, doe wat administratie via de computer en ik mag een beetje rondjes lopen. Echt zulke leuke collega’s en zelfs een collega hondje die er vaak rondloopt. Wat een droppie.

WHAA nu ik het over een hondje heb. We hebben in Nederland ook een hondje gekregen! Haar naam is Bowie en ik ben nu al verliefd, ik kan niet wachten om haar te zien!

In ons in t appartementencomplex lopen er ook echt veel leuke hondjes rond. Altijd even spelen als ik ze tegen kom. Casper is m’n favorite denk ik, plast gewoon ongegeneerd op de grond in ons mooie complex #nietbang.

Ik heb in de periode dat ik even uit de lucht was weer veel te leuke dingen mee gemaakt waaronder hockeyweekendjes, feestjes, dansavondjes met Joep en bijvoorbeeld ook thanksgiving bij een Amerikaanse vriend. Ik ken via de summercourse in Nederland vorige zomer, toen hij samen met Sean (een andere Amerikaanse student) bij ons bleef slapen. Het was echt zo gezellig en zijn familie was zo super lief en grappig!

Ik was eigenlijk best wel nieuwsgierig wat er tijdens Thanksgiving eigenlijk gevierd wordt. Tijd voor een geschiedenislesje? Want jullie zijn net als ik vast heel benieuwd waar het voor staat. Even tijd om wat onderzoek naar ‘Thanksgiving’. Thanksgiving is een traditie dat eigenlijk al sinds 1621 gevierd wordt. Engelse pilgrims vierden toen dat de oversteek met de ‘Mayflower’ van Engeland naar Amerika gelukt was. De pilgrims kwamen in contact met de inwoners van Amerika, de indianen, zij leerde veel van elkaar en samen vierden ze een mega oogstfeest. Nu is Thanksgiving ook vooral gericht op het dankbaar zijn met alles wat men heeft. Nou geen dank, meer interesse in geschiedenislesjes van mij? Je kunt me altijd bereiken via maximebooi99@gmail.com

Als we het nu toch over geschiedenis hebben, ook hier in Amerika heb ik sinterklaas gevierd! Samen met Frank, Amber en Joep hadden we lootjes getrokken en hebben we gedichten voor elkaar gemaakt. Oh wat kan ik met deze figuren lachen zeg, heerlijk avondje gehad met weinig slaap en uh… veel lol.

Ondertussen is m’n bestie Mulder diezelfde week ook nog even #casual langs geweest in Boston, wat echt, echt, echt top was. Een aantal dagen weer gewoon even net als vroeger! Door de stad gelopen, reisleider gespeeld, avondje Netflix en door het ijs gezakt. Kon niet beter.

#cliffhanger

Het weekend dat Mulder kwam had ik bedacht om haar mee te nemen voor een indoor Field Hockey Clinic bij Boston University. Was erg leuk, want de clinic werd gegeven door Teun Rohof & Robert Tigges, zij spelen beide bij Amsterdam & zitten in het Nederlandse zaalteam. Het was mega leerzaam en heeerlijk om weer even te hockeyen (wat vind ik het jammer dat ik het zaalseizoen heb gemist in NL…). Helaas werd er tijdens een partijvorm wel een bal op m’n hand gepusht. Het deed wel een beetje pijn, maar ik dacht ‘zal wel gewoon een blauwe plek zijn’. Ik heb dus doorgespeeld en nadat het afgelopen was toch maar even gekoeld.

Dagje later ben ik de stad in gegaan samen met Manon, Amber, Joep & Frank, ohja en niet te vergeten een mega gezwel op m’n hand! Dat kon noooit goed zijn… Maandag na een dagje werken toch maar naar het ziekenhuis gegaan voor een XRay.

Helaas Max, zit je dan in het ziekenhuis in Boston. 1 voordeel, Boston heeft de beste ziekenhuizen van de wereld. Daar doe ik het voor! De eerste keer helaas geen handsome dokter (2e, 3e& 4e keer had ik meer geluk), maar wel hele lieve zusters die mij geholpen hebben. 5 weken rondgelopen met gips en nu een soort van brees. Maak ik het Amerikaanse healthcare systeem ook weer mee.

Met m’n gips in december weer terug naar Europa reizen voor een citytrip naar London met Jel & z’n familie en een vakantie met de hele familie in Malaga, wat was dat lekker, leuk en gezellig zeg!! Vond het eerlijk gezegd ook wel weer heel erg leuk om terug te gaan naar Boston voor mijn laatste 6 weken.

Waarvan ik er nu nog maar 2,5 te gaan heb. Tranen in m’n ogen als ik eraan denk om straks weer terug naar NL te gaan. Nu ik zo intensief bezig ben met de laatste loodjes van mij stage en schoolopdrachten komt het toch wel heel erg dichtbij en dat is best een beetje confronterend. Zo was het een weekje nadat ik teruggekomen was uit Europa dat Amber, ook wel Vriendin of Sherlock, weer naar huis ging. Onze laatste keer dat we onze woensdagavond en donderdag samen in Salem hadden… Maar zij weet gelukkig ook dat ze niet echt meer van me af komt & dat wanneer ik weer terug ben, ik gewoon elke woensdag bij haar kom slapen!

Ik ben redelijk veel in Sudbury geweest om gezellig te chillen bij de familie Verweij of de Diomede’s. Een weekendje met Lotte mee op pad, naar Museum of Fine Arst, samen werken aan SMILE Mass en s’avonds met de openhaard op de bankhangen samen met Nicholas erbij. Of met Gerard en wat vrienden gezellig eten ergens en spelletjes spelen. Superleuk trouwens, want Lotte & Susan hebben voorgesteld dat ik voor SMILE Mass kan blijven werken als ik weer terug in Nederland ben!

En hoe het met m’n roomie is? Of meneer Zeeman ook nog leeft? Oh ja maar zeker! En wat is het nog steeds gezellig altijd! Dat zou ook wel weer wennen worden straks, weer gewoon m’n broers en ouders in plaats van Joep. Nouuuja & Bowie natuurlijk, dat maakt een hele hoop goed hihi.

Het wakker worden zonder dit uitzicht, zonder een Amerikaans ontbijtje en de Amerikaanse gekkies hier en daar… Maar wat ik het meest ga missen? Sowieso alle leuke mensen die ik hier heb ontmoet en de stad Boston zelf!

De afgelopen periode heb ik echt kunnen en mogen ontdekken welke werelden er nog meer bestaan & dit geeft mij alleen nog maar heeeel veel energie voor het vervolg van mijn studie, mezelf en de dingen die ik nog graag zou willen doen of zien. Ik ben er nog lang niet en het blijft elke dag hard werken, maar ik denk dat ik goed op weg ben! Of het mij al lukt om een avondje te Netflixen of lang stil te zitten? Uh, nee nog niet echt, maar ook daar werk ik aan! Het is toch veel leuker om actief te zijn en leuke dingen te ondernemen ook?

Nogmaals mijn excuses voor m’n late blog, maaarrrr ik wil je met liefde alles vertellen als ik weer terug ben. Ik ga nog even vlammen voor mijn stage en heeel erg genieten mijn laatste paar weken hier in de VS!

Oehhh & dit weekend trouwens #SuperBowlWeekend! Guess who's playing? The Patriots vs. the Rams. Vind ik heel top, zeker aanwezig in een van de sportbars. We moeten wel zorgen dat we een beetje op tijd zijn, want het zal weer overloaded worden!

Oké doei & tot over een paar weekjes!

Max